Wodzionka
To jedno z najbardziej rozpoznawalnych dań kuchni śląskiej i przykład zaradności tamtejszych gospodyń. Na bazie kilku tanich składników tworzyły danie, które miało dodać energii ciężko pracującym górnikom.
Składniki:
- 120 g czerstwego pieczywa,
- 2 czubate łyżki smalcu ze skwarkami,
- 500 ml wrzątku,
- 2 ząbki czosnku,
- sól i pieprz do smaku,
- natka pietruszki lub koperek do dekoracji.
Sposób przygotowania:
- Pokrój czerstwy chleb na mniejsze kawałki i umieść w głębokim talerzu.
- Zalej chleb wrzątkiem, dodaj smalec i posiekany czosnek.
- Dopraw solą i pieprzem, a przed podaniem udekoruj natką pietruszki.
Przepis na wodzionkę
Podstawą wodzionki jest czerstwy chleb, który zalewa się wrzątkiem. Do tego dodaje się czosnek, smalec ze skwarkami oraz przyprawy takie jak sól i pieprz. W bogatszych wersjach można dodać śmietanę, masło czy nawet bulion zamiast wody.
Wodzionka to symbol śląskiej kuchni, a jej prostota odzwierciedla dawne realia życia. W XIX i na początku XX wieku była synonimem biedy, ponieważ często stanowiła jedyne danie śniadaniowe, a czasem musiała wystarczyć na cały dzień. Z biegiem lat zyskała status kulturowego fenomenu. Powstają o niej nawet piosenki, które nazywają ją najlepszą ze wszystkich śląskich zup. Karmiono nią nie tylko pracujących na polu mężczyzn. Dawniej matka nowo narodzonego dziecka, w ciągu sześciu tygodni po jego urodzeniu, musiała spożyć 99 wodzionek. Takie było wówczas zalecenie doświadczonych matek.
W różnych częściach Śląska znana jest pod różnymi nazwami: wodzionka, snelka, sznelka (od niemieckiego "schnell" - szybko), zupa z chleba czy też zupa chlebowa. Wodzionka, ze swoimi korzeniami sięgającymi czasów, gdy oszczędność i wykorzystanie resztek były kluczowe, stała się symbolem śląskiej tożsamości. Jej proste przygotowanie i podstawowe składniki odzwierciedlają surowe warunki życia i zaradność mieszkańców regionu.
Ta zupa to kulinarna podróż za kilka złotych w rejony Śląska. Wodzianka to zupa, która mimo swojej prostoty, wciąż potrafi zachwycić smakiem i przypomnieć o bogatej tradycji śląskiej kuchni. Warto spróbować jej choć raz, by poczuć klimat dawnych czasów. Smacznego!
